کسی در توییتر نوشته بود که حواستون به رفتارهایی که باخواهرزاده برادرزاده هاتون دارید باشه، اونا یادشون میمونه.
داشتم فکر میکردم من چه خلا بزرگی توی ارتباطام با خویشاوندام دارم. چقدر خلا یک رابطه ی امن با ادم های امن رو حس میکنم. این جنس رابطه رو هیچ وقت با اعضای نزدیک خانواده نداشتم. مادر پدر خواهر مادر. کسی که بتونم با خیال راحت بهش اعتماد کنم و بی قید و شرط دوسم داشته باشه. یا اصلا نه کسی که از معاشرت باعاش واقعا لذت ببرم. نداشتم. اره شده از معاشرت با بعضی دوستانم لذت ببرم ...اما مسئله اینه که اونا امن نیستن، اونا بی قید و شرط دوست ندارن. اونا اولویتاشون از روی من به راحتی تغییر میکنه.
رابطه ی عاطفی هم جای این خلا رو هیچ وقت پر نمیکنه.. انگار سعی کردم همه ی این رو از رابطه ی عاطفی بگیرم که امکانش نیست. اصلا خاصیت رابطه ی عاطفی دادن این ها به تو نیست. همیشه معلقه همیشه امکانش هست بذاره بره همیشه ممکنه بهت اقا کنه که دووست داشتنی نیستی و همیشه و همیشه....
و این خلا رو خیلی حس میکنم تو زندگیم. خیلی دلم میخواد کهه پر شه این خلا و حسرت میخورم که چرا هیچ زمانی نداشتمش....
