خواب زمان
باید با حقیقت زمان از دست رفته مواجه شوم. با همه ی آنچه که میتوانستم داشته باشم و حالا ندارم.
باورم نمیشود که هنوز بعد از گذشت این همه سال و یک سال تراپی هنوز هم خواب میبینم. هنوز هم در خواب از خواهرم شاکی ام. و بعد به خاطر فقدان بزرگ و انتخاب اشتباه هنوز هم با هق هق گریه از خواب بیدار میشوم.
این حس من را به کجا خواهد برد؟ آیا خواهد توانست انگیزه ای شود برای رسیدن به شروعی دوباره در پایزز بعد؟ زمان چگونه خواهد گدشت؟ تا پاییز بعد چه رخ خواهد داد؟ چه میشود؟ در دل کدام دالان زمان خواهم رفت. نمیدانم. انچه که مشخص اس این است که باید با حقیقت زمان از دست رفته مواجه شوم. باید بپذیرم که انچه که نقد در دست دارم همین اکنون است. و دیر یا زود هرچه که باشد باید از همین زما استفاده کنم.
زمان ...زروان. زمان. کسی چه میداند پشت هر کدام از این دالان ها چه پیش روی ماست؟ نمیدانیم. و زندگی افسانه ای عجیب است که در دستان ما گذاشته اند...
باید بروم. باید زره بپوشم و باید حالا بجنگم برای تمام انچه که میخواهم. زمان کم است و روزها و شب ها فارغ از حال خوب یا بد من درگذرند... باید بتوانم.
